Een kleuterjuffrouw heeft een hoestje, dat niet overgaat; het blijkt mesothelioom. Hoe kan dat, vragen zij en haar man zich af, dat is toch asbest-kanker? Daar heeft ze nooit iets mee van doen gehad, dachten ze. Totdat duidelijk werd, dat in de school waar zij werkt wel degelijk asbest zit. Dit moet voor haar de bron van de besmetting zijn geweest. Dan ga je toch nadenken: wie kan de volgende zijn op onze school? En: hoe zit dat in andere scholen? Wie maakt onze scholen weer veilig?

Met ingang van 1 april 2014 kunnen ook asbestoseslachtoffers aanspraak maken op een vergoeding – ‘tegemoetkoming’ – van de Staat. De vergoeding is bedoeld als een voorschot op de immateriële schade, beter bekend als smartengeld, en bedraagt € 19.201,--. Tot nu toe hadden alleen mesothelioomslachtoffers recht op deze vergoeding. De tegemoetkoming wordt betaald door de Staat en de uitvoering van de regeling ligt in handen van de SVB.

SP-Kamerlid Jan de Wit wil dat de wet wordt aangepast nu het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) heeft bepaald dat het beroep dat werkgevers doen op verjaring bij asbestkanker ‘onredelijk’ is. De Wit: ‘Asbestslachtoffers staan nu vaak met lege handen omdat werkgevers een beroep doen op de wettelijke verjaring. Slachtoffers verliezen daardoor de toegang tot de rechter en financiële compensatie. Het EHRM stelt dat dit onredelijk is, veel slachtoffers merken de gevolgen immers pas nadat de verjaringstermijn is verstreken.