In het vandaag uitgebrachte boek ‘Asbest doodt. Nog steeds’ beschrijft oprichter van het Comité Asbestslachtoffers Bob Ruers hoe de hulp aan de slachtoffers van asbestkanker flink tekortschiet.

Voorwoord uit het boek Asbest doodt. Nog steeds.

Vanaf eind jaren tachtig ben ik intensief betrokken bij de asbestproblematiek en de strijd van asbestslachtoffers voor erkenning en genoegdoening. Dat is een moeizame en zware strijd, die ook nu nog elke dag gevoerd moet worden. We weten dat de blootstelling aan asbest al meer dan 16.000 mensen het leven heeft gekost. En dat er momenteel nog zo’n 10.000 mensen zijn die het asbest als tijdbom in zich dragen. Ook deze slachtoffers zullen de komende jaren onze hulp en steun hard nodig hebben.

De afgelopen 35 jaar heb ik mij op verschillende fronten ingezet voor de asbestslachtoffers. Dat heb ik gedaan als letselschade-advocaat, als medewerker van het MilieuAlarmteam van de SP, in 1995 als mede-oprichter van het Comité Asbestslachtoffers (CAS) en daarna namens het CAS als lid van de Raad van Toezicht en Advies van het Instituut Asbestslachtoffers. Ook heb ik als lid van de Eerste Kamer voor de SP aan de wetgevingskant de belangen van de asbestslachtoffers behartigd. Momenteel ben ik bestuurslid van het CAS.

Deze activiteiten hebben mij geleerd hoe omvangrijk en ingrijpend de asbestellende in ons land is. Het verbod op asbest in 1993 heeft de positie van de asbestslachtoffers nauwelijks verbeterd. Het aantal slachtoffers van asbestkanker heeft inmiddels een historisch hoogtepunt bereikt.  Tegelijk is het met de mogelijkheid voor slachtoffers om hun recht te halen bar slecht gesteld. Aanvankelijk hadden we in 2000 de hoop dat de oprichting van het Instituut Asbestslachtoffers een oplossing zou zijn. Maar na ruim 20 jaar ervaring met het Asbest-instituut moeten we vaststellen dat het experiment met dat instituut mislukt is.

In dit boek beschrijf ik de achtergrond van de asbesttragedie en geef ik aan in welke richting de oplossing voor de asbestslachtoffers gevonden zou kunnen worden. Naar mijn overtuiging is dat de instelling van een wettelijk overheidsfonds voor alle asbestslachtoffers. Dat is mogelijk en hard nodig.

Bob Ruers

U kunt het boek hier lezen. Hoewel het boek gratis is wordt een donatie aan het solidariteitsfonds van het Comité Asbestslachtoffers op prijs gesteld door Bob Ruers.