Marius! Ik was even benieuwd welke behandeling je nu precies gehad hebt. Wat ik op kon maken uit de Italiaanse site is dat ze werken met Hyperthermie en wat betreft de clinical trials; moet je niet eerst aan allerlei voorwaarden voldoen voordat je mee kan doen aan zo'n trial?Mijn vader is onlangs ook aan deze ziekte overleden en ik had het idee dat hij toch wel zo'n beetje alle behandeling die er enigszins mogelijk is gehad heeft. . . Verder ben ik ook benieuwd of er mensen zijn die me iets kunnen vertellen over de T-cellen; die schijnen te maken te hebben met het lichaamseigen afweersysteem. Zijn er mensen die hiermee ervaring hebben?

Lieve mensen 3 jaar geleden ben ik geopereerd aan mijn ziekte mesothelioom. Het zat bij mij in het buikvlies en onderging een zware behandeling. Maar nu na 3 jaar kan ik niet anders zeggen dat het! het waard was. Ik heb op het internet gezocht voor mijn mede patienten wat er vandaag in de wereld allemaal aan mesothelioom gedaan kan worden. www. marcelloderaco. com dit internet adres is van de arts die mij toen heeft geholpen. http://www. cancer. gov/search/ResultsClinicalTrials. aspx?protocolsearchid=2700537&sort=4&page=1&batchsize=10 dit zijn die ik heb gevonden voor zowel pleural als peritonium mesothelioom. Wil niemand valse hoop geven maarwellicht kan ik mensen hiermee helpen!Veel sterkte en gelukMarius Coenraats

Hallo hans! ik wilde even reageren op de . Mijn moeder heeft de ziekte van Kahler en kreeg hiervoor een pillen chemo bestaande uit en dexamethason. Gewone chemo kon ze niet hebben vanwege haar hart. De hebben we drie maanden gebruikt en elke keer doken er weer vremde verschijnselen op. Vooral het geestelijk achteruit gaan vonden wij heel erg. Wij hebben besloten om overal mee te stoppen en mijn moeder is weer lekker op geknapt! geestelijk weer helemaal de oude gelukkig na het stoppen van de . We waren eerst erg gebrand op behandeling maar nu zijn we gewoon blij dat we niets doen. We doen ook niets aan de ziekte natuurlijk maar met deze chemo medicijnen was ze eeder dood geweest als nu en veeeeel mensonwaardiger. Dus wat mij betreft kunnen ze door de wc gespoeld worden. Geniet van het leven op een menswaardige manier! geniet van elke dag zolang het kan. Sterkte ermee. . . .

Mijn vader is net overleden aan asbestkanker. In 2-3 maanden tijd het is zo snelgegaan maar voor hem is het een zegen dat het over is. Hij heeft nog een milde chemokuur gedaan waar hij alleen wat misselijk van zou worden! hij heeft echt eenernstige reactie gehad op de chemo en die heeft hem denkt men genekt. Wilde het alleen even kwijt en iedereen sterkte wensen die met deze waardelozeziekte te maken hebben.

In Januari voelt mijn vader pijn onder zijn schouderblad en is met die klacht naar de huisarts gegaan! deze stuurt hem door naar het Martiniziekenhuis afdeling van Swieten! naar de longarts. Longfoto’s genomen en hij krijgt te horen dat hij pleuritis heeft. Niets bijzonders hij krijgt antibiotica en moet na drie weken weer terug komen voor controle. Maar de klachten blijven en er worden na drie weken weer longfoto’s genomen en dan blijkt dat er nog geen verbetering is en mijn vader heeft erg veel pijn. Mijn vader blijft onder controle maar na een week na zijn laatste bezoek aan de longarts verergeren de pijnklachten en ze bellen om eerder langs te kunnen komen. Dit kan de week na zijn laatste bezoek aan de longarts. Zo zegt de longarts kon je het weer geen drie weken volhouden ! mijn vader heeft het gevoel of hij niet serieus wordt genomen mede om het feit dat hij nooit ziek is geweest. Er worden nog wat andere pijnstillers voorgeschreven en hij gaat weer naar huis. In April ligt mijn vader op bed de huisarts is gebeld want mijn vader is benauwd. Hij moet naar het ziekenhuis voor opname! nadat er weer longfoto’s zijn gemaakt blijkt da er vocht achter zijn longen zit en hij krijgt een drain. Er wordt een liter vocht weggehaald. Maar de pijnklachten verergeren en ze besluiten om wat weefsel weg te halen uit zijn longvlies. Hij krijgt een ruggeprik want dat zou beter zijn. Als ze beginnen te snijden blijkt dat mijn vader niet goed is verdoofd en schreeuwt het uit van de pijn! dan spuiten ze wat in zijn infuus en hij is onder gehele narcose. Na die tijd zeggen ze dat het hun spijt en dat ze niet goed hadden geprikt. Na een week komt de uitslag van het op de kweek gezette weefsel! de longarts vertelt hem met zijn duimen omhoog dat er niets aan de hand is en dat hij zeker geen kanker heeft. We zijn allemaal blij! maar de pijn blijft ze geven hem verschillende pijnstillers zoals paracetamol en morfine pillen. De pijn zou wel komen omdat ze de ribben wat uit elkaar hebben gehad om wat weefsel weg te nemen en dat kon wel een poosje duren voor dat het over zou zijn! en mijn vader mag naar huis. Maar het gaat niet goed mijn vader krijgt steeds meer pijn de huisarts komt geregeld langs en weet ook niet wat ze van dit alles moet denken ze besluit dat mijn vader weer opgenomen moet worden want de pijn is te erg. Ik breng hem naar het ziekenhuis bepakt en bezakt. We komen op de poli maar niemand weet iets van de opname. Mijn vader heeft erg veel pijn en ik zet hem in een rolstoel want het is de bedoeling dat er wat onderzoeken plaats vinden zoals foto’s van zijn longen! bloedafname! en een hartfilmpje. Na een paar uur zitten we nog steeds te wachten dan wordt hij geroepen de longarts is er en wil mijn vader onderzoeken. Hij heeft geen vocht achter zijn longen maar er zit nog steeds een ontsteking! toch vind hij het raar dat mijn vader zoveel pijn heeft van de ontsteking. Ook verteld hij dat het in het ergste geval ook nog wel eens een bijzondere vorm van kanker zou kunnen zijn. We krijgen te horen dat er geen bed vrij is en dat ze zo spoedig mogelijk bellen dus maar weer naar huis. De volgende morgen wordt er gebeld dat er een bed vrij is en we vertrekken opnieuw naar het ziekenhuis. Van zijn longarts krijgt hij te horen dat ze grotere stukjes weefsel willen gaan weghalen en opsturen naar Amsterdam dit keer onder gehele narcose dat wil mijn vader. Ook word er vertelt dat ze contact willen opnemen met een art gespecialiseerd in longvliezen deze arts zit in Amsterdam maar bij mijn weten is dit nooit gebeurd. Ik ga met mijn moeder naar het ziekenhuis want de uitslag is binnen. Al we daar in een kamertje zitten met de longarts krijgen we te horen dat er niets bijzonders aan de hand is het is een chronische ontsteking en dus hardnekkig. Ze gaan door met alle pijnstillers en morfine. Ook vragen ze zich af of het pshygisch kan zijn! we hebben veel meegemaakt het jaar daarvoor in April 2005 werd bij mijn moeder Hodgkin Non vastgesteld en in December heeft mijn moeder haar laatste chemo gehad. Het was een zware tijd voor haar met veel complicaties en was op een gegeven moment nog maar 39 kg. . Dus moet mijn vader ook maar naar een pshygoloog. Als hij zich redelijk voelt mag hij vrijdag naar huis om vervolgens zondag weer terug te komen. Vrijdagavond heeft hij veel pijn en het gaat niet goed. De volgende morgen belt mijn moeder of ik kan komen om mijn vader terug te brengen naar het ziekenhuis want hij gilt het uit van de pijn. We worden opgevangen door een verpleegster en ik geef aan! wat ik al vaker had gedaan! dat het zo niet langer kan en dat ik het ziekenhuis niet verlaat voordat ik een arts heb gesproken. Ook heb ik meerdere malen gezegd dat als ze niets voor mijn vader kunnen doen ze dit moeten aangeven! dan zou ik met hem naar een ander ziekenhuis kunnen gaan! maar daar wordt totaal niets mee gedaan. Zo langzamerhand voelen we ons machteloos er wordt niet naar ons geluisterd en mijn vader stelt zich aan dit maakt mijn vader erg verdrietig. Ook vraag ik nog even iets over zijn gebruik van de medicijnen! ze hadden het op een enveloppe geschreven wat hij het weekeinde moest hebben! waarom hij een slaappil moet innemen bij het opstaan! o jee een foutje wat overigens wel vaker voor kwam. Ze weten niet wat ze met mijn vader moeten maar de klachten blijven en hij valt ook erg af! dit wordt opgelost met tussendoortjes als worst en zoute haring. Het is inmiddels Juli en mijn vader is met nog meer pillen naar huis gestuurd. De pijn is door de grote hoeveelheid morfine wel te dragen! maar toch gaat hij erg achteruit en is soms verwart van die rommel. Het is moeilijk maar we houden de moed erin. Dan belt de longarts dat hij mijn vader naar het Academisch ziekenhuis UMG wil hebben voor een radioactieve scan dit gebeurt op 17 Juli. Op 19 Juli krijgen we te horen dat mijn moeder genezen is van kanker en we zijn allemaal dolgelukkig! nu ik nog zegt mijn vader. Op 24 Juli hebben ze een afspraak bij de longarts voor de uitslag van de scan. Ik hoef van mijn pa niet mee want er zal wel weer niets gevonden zijn net als bij al die andere scans en onderzoeken. Als ze daar samen zitten krijgen ze te horen dat mijn vader er maar van uit moet gaan dat hij borstvlieskanker heeft met uitzaaïngen in de huid waar hij nog wat cellen uithaalt om op te sturen! hij heeft gewerkt met asbest 45 jaar geleden! dan zegt de longarts ik wil je zo niet dood laten gaan ik stuur je naar Amsterdam op te bevestigen dat ik mijn werk goed heb gedaan. Er wordt verder weinig gezegd! mijn ouders waren lamgeslagen! hij moest maar doorgaan met het innemen van al zijn pillen en als hij in Amsterdam was geweest moest hij maar bellen voor een afspraak. Amsterdam is gepland op 21 Augustus 4 weken later. Maar het gaat niet goed mijn vader zakt steeds vaker door de knieën of valt! en kan eigenlijk alleen nog maar liggen er komt een bed in huis van de thuiszorg. De huisarts komt veel langs en we praten veel met haar! ze is zelf ook zeer ontevreden over hoe alles is gegaan en geeft toe dat ze zelf vaak heeft gebeld met de longarts maar heel onbevredigende antwoorden kreeg een treurige zaak zoals ze zelf zegt. Maar ze is er voor ons door dik en dun! geweldig. Van Amsterdam hebben we afgezien hij kon die reis niet meer maken. Op 18 Juli sterft mijn vader na een lange lijdensweg hij was op! kon de strijd niet winnen hoe graag hij ook wilde. De huisarts heeft nog met de specialist gebeld de week voor mijn vader is overleden omdat ik wilde weten wat mijn vader mankeerde. Ze hadden alles nog eens goed bekeken en samen met de uitslag van de nog opgestuurde cellen uit een bultje is de diagnose Mesothelioom. Voor mijn vader is het gelukkig voorbij! ik hoop alleen dat zijn longarts nog eens nog eens een cursus gaat volgen hoe hij om moet gaan met mensen het is diep triest ! een schande dat deze dingen nog gebeuren anno 2006. We hebben dan ook niets meer van deze arts vernomen. Maar we gaan verder met mooie herinneringen aan mijn vader! die kan niemand ons afnemen! het gemis en verdriet is groot maar gelukkig hebben we elkaar.

Graag kom ik in contact met oud-collega's van mijn vader de heer H. P. Larijn. Mijn vader heeft vanaf 1969 tot en met 2000 gewerkt bij Wilton Feijenoord te Schiedam (thans Rotterdam United Shipyards). Mijn vader is in augustus 2000 overleden aan de gevolgen van de ziekte longkanker door blootstelling aan asbest.

In juli 2006 is bij mijn vader mesothelioom vastgesteld. Gelukkig voelt hij zich opdit moment nog heel goed! ondanks dat uit de PET scan is gebleken dat het gehelelongvlies van zijn rechterlong is aangetast. Hij wordt nu doorgestuurd naar hetAntonius in Nieuwegein! voor eventuele verdere behandeling. Mijn vader heeft vanaf ca. 1951 bij Polynorm in Bunschoten gewerkt. In eersteinstantie in de leerschool. Vanuit de leerschool werd hij op allerlei plaatsengestationeerd. Het is zeer aannemelijk dat hij daar in aanraking is gekomenmet asbest. Zeer recent hebben we een artikel gevonden (in het blad van Polynorm zelf)waarin staat dat er in de beginjaren door Polynorm prefab huizen werden gemaaktwaarin asbest werd verwerkt. Mijn vraag is of er nog meer oud werknemers van Polynorm zijn! die dezeafschuwelijke ziekte hebben gekregen.

Op 11 augustus 2006 is mijn vader! 63 jaar! overleden. In maart werd diagnose gesteld dat mijn vader asbestkanker had. 3 maanden geleden had ik aangegeven dat hij niet in aanmerking kwam voor chemokuur. De arts beweerde dat hij niet langer dan 3 maanden zou leven. Hij heeft inderdaad niet langer dan 3 maanden geleefd! slechts 2 maanden en 20 dagen. Ik wens iedereen sterkte. . .

Na het lezen van deze verhalen waarbij het kippevel duimen dik op mijn armen staat voel ik een groot gevoel van woede! verdriet en onmacht opkomen en begrijp nu des te meer waarom het asbestcomite in het leven geroepen is. Mijn vader is in 1994 overleden aan longvlieskanker op 70 jarige leeftijd en hij heeft gevochten maar het was een ongelijke heftige strijd . Na 6 weken was het voorbij. Op dit moment hebben wij een kennis 53 jaar en ook bij haar is 3 weken geleden longvlieskanker geconstateerd! 3 maanden heeft men haar gegeven en alles wat het meer wordt is een kadotje. Enige weken terug ontdekten wij dat er asbest stukjes los bij ons aan het dak hingen op diverse plaatsen en er asbest op de balken lag. Wij hebben er melding van gemaakt en elke instantie die wij maar konden bedenken zoals asbest meldpunt ! milieupolite! arbeidsinspectie! gemeente! ggd en noem ze allemaal maar op ! kunnen niets voor ons doen zegt men en sturen ons van het kastje naar de muur. De verhuurder die dit veroorzaakt heeft haalt zijn schouders op en wil er niets aan doen. Een laboratorium heeft een monster geanalyseerd en bevestigd dat het asbest is. Ik wordt echt heel verdrietig en vrees het ergste als ik al deze verhalen lees en wordt daarbij dan ook nog eens heel boos als je weet dat er een groot en duur asbestmeldpunt is geopend om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen. Groot scheepse landelijke controles gehouden zijn en men laat ons gewoon s. . . . . . Ik wens alle mensen heel veel sterkte en kracht en brand een kaarsje voor iedereen.

Ik wil alleen even mijn verhaal kwijt! wellicht heeft iemand nog tips of adviezen. Hallo! ik ben 57 jaar! en nog werkzaam bij een chemisch bedrijf. Heb steeds sportief geleefd! me steeds gehouden aan het dragen en gebruiken van persoonlijke beschermingsmiddelen! kortom ik ben bewust met mijn gezondheid bezig gewweest. Tot 4 weken geleden wees niets er bij mij op! dat er iets ernstigs bij mij van binnen aan de hand was. Rond Pinksteren jl kreeg ik ineens koorts en benauwdheid. De huisarts dacht aan een longontsteking! en werd ik met medicatie daartegen naar huis gestuurd. Ipv enige verbetering werden genoemde symtomen steeds erger! m. n de benauwdheid. In het week-end werd ik acuut in het ziekenhuis opgenomen! en middels een kijkoperatie in het longvlies (eerst nadat 6 liter vocht rond mijn rechterlong was verwijderd! de oorzaak van de benauwdheid) werd de toestand van het longvlies bekeken. Ik zag heus wel hoe bezorgd de longarts keek! die samen met mij op een monitor de toestand van het long-/borstvlies bekeek! waarbij biopsen werden genomen. Er werd uiteraard geen uitspraak gedaan! maar bij mij ging wel voor het eerst een belletje rinkelen. Inderdaad was de uitslag enkele dagen later maligne mesothelioom van het gemengde type. Waarom ging bij mij het belletje rinkelen?! mijn vader is nl in 1989 aan dezelfde asbestkanker overleden. Goed! ik zal in mijn werkzaam leven steeds bij hetzelfde bedrijf bloot hebben gestaan aan asbest! maar met mij dan ook vele collega's. Kennelijk speelt ook gevoeligheid ervoor een rol! want van mijn collega's heeft tot nu toe niemand gelukkig deze vreselijke fatale ziekte. Momenteel lig ik nog in het ziekenhuis nadat mijn longvliezen geplakt zijn. Dan kan de drain verwijderd. Eind volgende week een voor mij en mijn familie erg spannende PET san! waarbij begrijp ik! omvang en uitzaaiingen aan het licht komen. Wellicht dat er nog een behandeling voor levensrekking (maanden slechts) mogelijk is. Het is nog niet echt tot me doorgedrongen! omdat ik me goed voel. Ik heb geen pijn! of iets wat duidt op een verband met bovenstaande. Wat me bevreemd is dat zoiets binnen een gezin 2x kan optreden. 17 jaar geleden mijn vader (hij was mijnwerker! de ziekte openbaarde zich bij hem op 70-jarige leeftijd)! en nu ik. Ik wil alleen even mijn verhaal kwijt! wellicht heeft iemand nog tips of adviezen. Ik heb deze site eens doorgelopen! maar echt vrolijk wordt je daar nu ook weer niet van. Bedankt voor de moeite mijn verhaal door te lezen.

Hij heeft bij verschillende bedrijven gewerkt als (hulp)/elektromonteur. Wij willen graag weten of er nog mensen in leven zijn en-of familie hiervan die net als mijn vader bij 1 van de volgende bedrijven gewerkt hebben:1942 - 1943 : Marckmann's Machinefabriek & Scheepswerf! Rotterdam1944 - 1946 : Elektrotechnisch Bureau A. de Hoop! thans GTI! Rotterdam1950 - 1951 : Elektrotechnische Fabriek A. de Hoop! thans GTI! RotterdamIn deze periode heeft hij aan boord van de "Tjiwangi"gewerkt. Naar zijn mening is hij in ieder geval in dezeperiode blootgesteld geweest aan asbest. Er waren n. l. mensen van andere (onder)aannemers met asbesthoudendemateriaal aan het werk! in dezelfde ruimte als mijn vader. 1951 - 1961 : Drukkers Wijt & Zonen! Rotterdam1963 - 1965 : Elektrotechnisch Bureau van Dam! RotterdamBij meelfabriek Meneba! Brielselaan! Rotterdam1965 - 1970 : Co-op Nederland! RotterdamHij heeft aan motoren gewerkt! bedradingen! aanleggen en aansluiten kabels elektrische installaties! repareren dynamo's enz. Als men namen van artikelen! machines! motoren enz. weet! geeft het a. u. b. door. Wij hebben GTI aansprakelijk gesteld! omdat het aan boord van het schip zeker was! dat mijn vader blootgesteld is. Natuurlijk wijzen zij het af. . . Maar we laten het er niet bij zitten!Bedankt alvast en ik hoop iets van iemand te horen.

hebben wij op een camping in Ermelo al onze vrije dagen en vakanties doorgebracht. niks aan de hand zou je denken! ware het niet dat al die paden verhard zijn met asbest-puin! je kon erg duidelijk de stukken golfplaat herkennen! veel en grote stukken nog. Nu als het mooi droog weer was en een beetje wind. . . . dan hoef ik je niks meer te zeggen! al dat stof waaide gewoon rond over de camping en tussen! in en over de kampeerders. De speeltuintjes voor kinderen waren er ook mee verhard! en ook de meeste andere campings in die omgeving waren met dezelfde puinpaden geaderd. Het was zelfs zo dat er op mooie dagen in de vakantie vrachtwagens kwamen om het puin op de paden te storten terwijl de kinderen vanaf de schommels toekeken. SCHANDE!Ik ben zo'n kind! en ik ben bang voor een ziekte aan asbest gerelateerd! want ik heb er veel tijd doorgebracht en zware besmettingen opgelopen. ik sliep in mijn tentje aan de rand van zo'n pad waar kinderen langs fietsten en waar gevoetbald en getennisd werd. . . . een hoop voetgeschuivel! je kan het wel verzinnen. nu is dat 20 jaar geleden! en ik wil mensen vragen die ook in de omgeving van Ermelo hebben gerecreërd! met name de kampeer-campings waar puinpaden lagen. De overheid wil alleen werken met arbeidsslachtoffers! maar recreatie slachtoffers hebben in feite ook onvrijwillig blootgestaan aan deze ellende! en hebben we geen rechten dan?En misschien zijn er intussen al wel mensen die op die campings zijn geweest die nu ziek zijn! denk maar eens goed terug aan die tijd en reageer!mijn naam is fictief omdat de camping-baas mij en mijn ouders goed kent! en ik wil nu nog geen risico nemen. Maar ik wil uiteindelijk met m'n mede-recreanten wel iets ondernemen!

en daarom wil ik er meer over wetendeze site heeft me een stuk verder geholpen

In october 2005 begon het met de pijn in de rug en werd in maart 2006 diagnose gesteld. Vandaag kreeg ik te horen dat mijn vader niet in aanmerking komt voor alimta! omdat zijn levensduur niet langer is dan 3 maanden. Kan dit een reden zijn dat hij niet in aanmerking komt voor alimta?????Ik wil graag weten in welk stadium alimta wordt toegediend. Kan iemand mij misschien mailen. tulaydarici[at]hotmail[dot] com

1968-1975 bij Groenpol(GTI) Amsterdam hebben gewerkten met asbest in aanraking zijn gekomen of nu ook asbestslachtoffer zijn. Mijn vader ! Meile Boontje! is in 2003 overleden aan de gevolgen van asbestkanker.

overleden aan deze vreselijke ziekte! hij heeft gelukkig niet te veel pijn gehad maar kon bijna niet meer ademen! hij kon niks meer hij die verleden jaar nog zo een sterke man was! veertig jaar gewerkt bijna nooit ziek geweest was de laatste dagen nog een hoopje mens. doordat zijn hart te weinig zuurstof kreeg heeft het begeven. hij was juist 62. wij haden nog zoveel plannen.

Wie kent mijn vader Jan van Wijk! werkzaam bij de Eternitfabriek op de Cruqiusweg in Amsterdam! hij overleed in 1955 naar alle waarschijnlijkheid aan mesothelioom. Hij is ook destijds tewerkgesteld in Duitsland tijdens de IIe wereldoorlog.

Voor alle mensen waarvan zijzelf of hun familie gediagnoseerd zijn met mesothelioom (long/buikvlieskanker)! gelieve a. u. b. naar de website van MARF (Mesothelioma Applied Research Foundation) te kijken. Het is momenteel de enige (niet-gouvernementele) organisatie die zich inzet in het ondersteunen van wetenschappelijk onderzoek naar een geneesmiddel tegen mesothelioom! en dit door het financieel subsidiëren van nieuw onderzoek. Deze onderzoeken zoeken meestal patiënten die bereid zijn deel te nemen aan "clinical trials"! waarbij nieuw ontwikkelde geneesmiddellen of nieuwe therapieën worden toegepast. De reden dat ik dit vermeld is dat sommige van deze nieuwe onderzoeken hoopgevend zijn voor het vinden van een definitieve oplossing om deze kanker te genezen of onder controle te houden (immunotherapie! gentherapie! nieuwe verbeterde chemotherapie! etc)! en omdat de meeste dokters/pneumologen niet op de hoogte hiervan zijn. De meest courante methode die nu algemeen gebruikt wordt heeft enkel tot doel het leven van de patiënt zo veel mogelijk te verlengen! dus niet om de kanker te genezen. Eén van deze gesubsideerde onderzoeken (immunotherapie) wordt momenteel gevoerd onder leiding van Dr. Lambrecht van het Erasmus Medical Center te Rotterdam. Ik heb geen baat bij deze organisatie maar ik heb me wel voldoende geïnformeerd (na recentelijke blootstelling aan asbest) om te weten dat de motieven oprecht zijn. U kan voor meer informatie naar onderzoeken en de organisatie terecht op de website: www. marf. orgIk hoop dat dit een beetje hoop kan schenken aan mensen die getroffen worden door deze vreselijke ziekte.

Wie heeft er -via de Koninklijke Hollandsche Lloyd- tussen 1963 en 1969 gevaren op de Waterland! Amstelland! Gooiland! Montferland! Kennemerland! Zaanland of Gaasterland! en wie kent uit die tijd Joop Koolhaas?Joop Koolhaas is recent overleden aan mesothelioom. Hij had zelf het idee dat hij dit opgelopen heeft op een van voormelde schepen. Joop woonde destijds in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam. Hij had een tatouage op zijn linker bovenarm met de vermelding "moeder". Tijdens één van de reizen is hij in de kombuis door een rat gebeten. Wie kent Joop Koolhaas uit deze tijd! en wie kan iets zeggen over de arbeidsomstandigheden in verband met asbest?

In een poging meer inzicht te krijgen in de ervaringenvan patiënten met is me het volgende opgevallen: In Nederland is slechts sporadisch sprake van een combinatie van met carboplatine! in vergelijking tot een combinatie met cisplatine. Maar het meest opvallend is dat de kuur in combinatie met carboplatine vrijwel uitsluitend met positieve patiënten ervaringen correleert! en over de kuur in combinatie met cisplatine vaak negatieve ervaringen worden bericht. Al met al lijkt het relevant een onderscheid te maken in een kuur met cisplatine of een kuur met carboplatine. Met name het feit dat de kuur in combinatie met carboplatine beter te verdragen lijkt dan een kuur in combinatie met cisplatine! opent de weg naar een groter succes van werking van ! ook omdat de kans dat men de kuur moet staken kleiner is. Het inzicht in de effectiviteit van in Nederland is primair gebaseerd op Amerikaans wetenschappelijk onderzoek naar een gecombineerde therapie met cisplatine. Deze resultaten vormen ook de basis van het Nederlandse farmocotherapeutisch rapport van de cie Farmaceutische Hulp (28 juli 2005). Dit kan verklaren waarom in Nederland vaak wordt gecombineerd met cisplatine. Elders in Europa veel vaker voor een combinatie met carboplatine wordt gekozen! en dat er recentelijk (maart 2006) een nieuwe wetenschappelijke publicatie van onderzoek onder 102 patiënten in Italië is verschenen! waarin de voordelen van een combinatie van met carboplatin worden bevestigd. Wie hier meer over wil weten kan contact met me opnemen. Martin Scholten

Er was de vraag naar het asbestfonds in Belgie. . . In Belgie kunnen asbestslachtoffers enkel terecht bij het Fonds voor Beroepsziekten. Er is nog steeds geen fonds voor asbestslachtoffers. Meer info op www. abeva. be

hij is nog niet helemaal klaar maar er wordt aan gewerkt ook kunnen juillie hier je verhaal kwijt . Ook hij heeft asbest kanker alvast bedankt gr van joke het adres is . . . http://members. home. nl/hansvanzanten/ziek%20door%20asbest. html ik hoop dat het hier op geplaast mag worden. .

Op 10-11-2005 heb ik een stukje geschreven over de operatie en bestralingen van mijn man. Maar ik moet helaas vermelden dat mijnman helaas toch is overleden en wel op 28-01-2006. De ziekte heeft het van hem gewonnen en de kanker kwam heel snel terug en wel op meerdere plaatsen in zijn lichaam o. a. lever! buikvlies en ook weer op de plek waar zijn rechter long heeft gezeten. Ik wil het hier bij laten maar mocht u mij willen mailen hierover mag dat. Hennie Aalpoel van Triest