In mijn boek ‘Asbest doodt. Nog steeds, Of waarom er een asbestfonds moet komen’ heb ik vorig jaar november de ernst en de omvang van de asbesttragedie in ons land uiteengezet. In de afgelopen 50 jaar zijn er al ruim 17.000 mesothelioomslachtoffers gevallen. En de komende 3 decennia zullen er naar schatting nog 8 tot 10 duizend slachtoffers met asbestkanker bijkomen.

Je zult maar Willem van Lunteren zijn. Je bent 77 jaar en dan krijg je te horen dat je de asbestziekte asbestose onder de leden hebt. Een ongeneeslijke ziekte die je te danken hebt aan je werk als automonteur/wegenwacht-medewerker gedurende 37 jaar bij de ANWB. Bij dat werk word je regelmatig aan asbest blootgesteld. Veiligheidsmaatregelen zijn er nooit getroffen en voor het gevaar van asbest is er nooit gewaarschuwd.

Siem Strootman (1941) was van 1965 tot 1998 in loondienst werkzaam bij Corus Staal B.V. - voorheen Hoogovens, thans Tata Steel - in Velsen. Van 1965 tot 1976 werkte hij als walser aan de aardingswalsen. Die walsen bevatten asbesthoudende remmen en koppelingsplaten met asbestvoering. In 2005 werd bij Strootman de asbestziekte mesothelioom vastgesteld. Aan de gevolgen daarvan overleed hij in 2008. Nadat de ziekte mesothelioom was vast komen te staan, stelde Strootman Corus aansprakelijk. Maar Chorus weigerde de aansprakelijkheid te erkennen.

Vorig jaar gaven de provincies Overijssel en Gelderland opdracht om onderzoek in te stellen naar de erosie van asbestdaken. De uitkomst van dat rapport uit september 2014, dat onlangs openbaar is gemaakt, is schokkend. Op grond van hun onderzoek komen de onderzoekers tot de conclusie dat in heel Nederland op tweehonderdduizend locaties de bodem rond agrarische bedrijven en fabrieken ‘ernstig verontreinigd’ is met asbest.