Het CAS stelt dat het asbestverwerkende bedrijf al in 1960 op de hoogte was van de gevaren van blootstelling aan asbestvezels. Ondanks alle onderzoeken naar de risico’s van asbest die door de jaren heen zijn gedaan bleef Eternit doorgaan met de productie. Daarnaast heeft het bedrijf een sterke lobby gevoerd om een asbestverbod in Nederland te voorkomen. Dit maakt dat Eternit en haar bestuurders willens en wetens mensen hebben blootgesteld aan asbestvezels terwijl zij bekend waren met de levensbedreigende gevaren van de blootstelling aan asbest op lange termijn. Eternit heeft over een periode van vijftig jaar de productie voorop gesteld en alle andere belangen ondergeschikt gemaakt aan de winstgevende asbestverwerking. 

Eternit heeft op verschillende wijzen asbestslachtoffers gemaakt:

- blootstelling aan asbest in de fabrieken tijdens dienstverband

- thuisblootstelling waarbij werknemers van Eternit de asbestvezels met hun werkkleding mee naar huis namen. Gezinsleden zijn daardoor blootgesteld aan asbest

- blootstelling door het gebruik van asbesthoudende producten die zijn gefabriceerd door Eternit

- blootstelling in de leefomgeving. wegen, Pasen en erven die zijn verhard met afvalmateriaal uit de fabriek van Eternit.

De in de aangifte genoemde slachtoffers vertegenwoordigen deze categorieën en zijn slechts het topje van de ijsberg als het gaat om het totale aantal doden dat Eternit door asbest-blootstelling heeft veroorzaakt en op termijn nog zal veroorzaken.

Het CAS wil daarom dat justitie Eternit strafrechtelijk gaat vervolgen.